چاپ سه بعدی و درمان سرطان
پرینت سه بعدی تکنیکی است که در آن محصولات را به صورت لایه لایه و از طریق برش های مقطعی با رسوب های بسیار دقیق از انواع سلول ها و بیومواد که توسط برنامه نویسی تعیین شده است، ایجاد می کنند.
جوهر زیستی برای ساخت سه بعدی بافت زنده و با تقلید از بافت های اصلی در پرینت سه بعدی اندام، ضروری است.
چاپگر سه بعدی کمک می کند تا یک مدل سه بعدی از استخوان ها، اعصاب، اندام و رگ های خونی بیمار خاص ایجاد شود. در حال حاضر، پزشکان و جراحان با موفقیت از این فناوری برای برنامه ریزی انواع مختلف درمان و همچنین سرطان استفاده کرده اند.
تومور چاپی سه بعدی، به مطالعات در مورد سرطان و نوع درمان آن کمک شایانی می کند. این مدل ها یک بستر امیدوار کننده برای ساخت مدل های بیومیمی ایجاد می کند. با تولید دقیق مدلهای سرطان آزمایشگاهی، به نظر می رسد که این فناوری بهترین ابزار برای تسهیل در درمان های پیچیده، جراحی و روش های درمانی می باشد. پتانسیل خوبی برای چاپ اندام ها وجود دارد و این فناوری با صرفه جویی در وقت، به پیدا کردن روش درمانی مناسب سرعت می بخشد. پزشکان همچنین با چاپ مدل های مختلف تومور و تست داروهای مختلف، از این تکنواوژی کمک خوبی برای کاهش طول دوره درمان گرفته اند.
یکی از مشکلات درمان سرطان، ناهمگونی تومور و تنوع بین افراد است، زیرا هر بیمار به روش های متفاوتی به درمان های دارویی فعلی پاسخ می دهد.
چاپ سه بعدی ابزاری است که می تواند در مواجهه با بیماران مبتلا به سرطان، برای هر بیمار، در محیط آزمایشگاه با تولید مدل آزمایشگاهی خاص، درمان را شخصی سازی کند.
دانشمندان بریتانیایی استفاده جدیدی از چاپ سه بعدی برای مدل های ماکت شخصی شده از قسمت های سرطانی بدن می کنند تا پزشکان بتوانند تومورها را دقیق تر هدف قرار دهند.
این ابتکار آخرین استفاده از پرینت سه بعدی برای نمونه پزشکی است، که قبلا برای ساخت ایمپلنت های پزشکی استفاده می شد. در مراقبت های پزشکی، از چاپگرهای سه بعدی توسط دندانپزشکان استفاده می شود تا ماکت های فک و دندان و همچنین برخی از کاشت های دندانی به پایان برسد، در حالی که جراحان ارتوپدی، ازاین تکنولوژی برای ایجاد تعویض مفاصل به خصوص تعویض مفصل ران استفاده می کنند.
کار جدید که با استفاده از این روش شده است، چاپ "سه فانتوم" تومورها و اندام ها بر اساس سی تی اسکن از بیمار در طول درمان است. این قالب های را می توان با مایع پر کرد و به متخصصان این امکان را می دهد که به طور کامل جریان مواد را که اصطلاحا رادیو دارویی گفته می شود، را ببینند.
رادیودارویی، داروهایی هستند که حاوی مواد رادیو اکتیو است که ممکن است درون دهان ریخته شود یا داخل ورید تزریق شود. موضوع این است که دوزهایی که برای از بین بردن سلول های سرطانی لازم است، آسیب زیادی را به بافت های سالم وارد می کند. گلن فلوکس، رئیس انستیتوی تحقیقات سرطان در لندن، معتقد است که مدل سازی دقیق به پزشکان این اجازه را می دهد تا دوزهای دقیق را تنظیم کنند و این کار با پرینت سه بعدی آن عضو و تزریق دارو و انجام آزمایشات بر روی آن انجام می شود.
در این روش اگر بتوان درمان را مطابق با دوز پرتویی تحویل داده شده به تومور انجام داد، نتیجه بهتری حاصل می شود و تاثیر زیادی بر روی درمان بیمار خواهد داشت. همچنین فلوکس معتقد است، مدل های چاپ شده می توانند شکل تومور بیمار و اندام های اطراف آن را به طور دقیق تکرار کنند، و به تعیین میزان دوز دریافتی بیمار کمک کنند.
از رادیو دارویی برای معالجه تعدادی از تومورهای مختلف از جمله سرطان تیروئید، سرطان سلول های عصبی در کودکان و تومورهای خاصی که به استخوان ها گسترش یافته اند، استفاده می شود.
معالجه سرطان استخوان مورد توجه بسیاری از دانشمندان و پزشکان است. چالش های موجود در فرآیند درمانی این است که چگونه می توان نقص بزرگ استخوان ناشی از عمل جراحی را ترمیم کرد و کلیه سلول های توموری باقیمانده را از بین برد.
آزمایش داروها بر روی سلول های رشد یافته در محیط آزمایشگاه چیز جدیدی نیست، اما سلول هایی که در محیط های دو بعدی آزمایشگاهی کشت داده می شوند، از نمونه هایی که در واقع یک تومور سه بعدی ایجاد می کند، بسیار متفاوت است. با
چاپ سه بعدی تومورها از سلول های سرطانی واقعی، محققان می توانند از نحوه ی واکنش تومورهای واقعی به یک داروی خاص، ایده بهتری به دست آورند.
همچنین تومورهای چاپی سه بعدی می توانند برای آزمایش درمان های جدید و آزمایشگاهی سرطان، کاهش نیاز به آزمایش حیوانات و ارائه بهتر دانشمندان در مورد چگونگی عملکرد داروها در انسان، استفاده شوند.
جالب است بدانید در مقایسه با فناوری های دارویی سنتی، پرینت سه بعدی با کمک به تهیه داروی فردی، می تواند دوز قرص ها را با توجه بع نیاز بیمار تنظیم کند. قرص های چاپ شده سه بعدی اخیرا به دلیل سرعت تجزیه بالا و جذب بهتر بسیار مورد توجه قرار گرفته اند.
امیدوارم در آینده بتوان از این تکنولوژی برای ارزیابی درمان انواع سرطان استفاده کرد.
