علاوه بر انتخاب مواد، ابزارآلات و فرآیند نیز تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر روی خواص و کیفیت محصولات پلاستیکی برجای می‌گذارد. طراحی محصول و در نهایت قالب به‌کاررفته برای تولید محصول به طور بسیار نزدیکی به تولید بستگی دارند. سرعت‌های خروجی، خطوط جدایش دو‌نیمه قالب، نوسانات ابعادی، گاه‌گیرها، پرداخت و انقباض ماده از جمله عواملی می‌باشند که بایستی توسط سازندگان قالب یا طراحان ابزار مدنظر قرار گیرند و دقت بسیار زیادی را در این خصوص اعمال کنند.
در هر قالب تزریق پلاستیک دو قسمت اصلی وجود دارد :
نیمه ثابت قالب
در این نیمه مواد گرم پلاستیک تزریق می شود.
نیمه متحرک قالب
در قسمت متحرک ماشین تزریق بسته می شود .
برای شروع طراحی یک قالب پلاستیک باید اطلاعات زیر را داشته باشیم:
ابعاد و شکل قطعه تزریقی، تعداد حفره هایی که باید در قالب روی آن تعبیه شود، ابعاد و تناژ ماشین تزریقی که باید قالب روی آن بسته شود .
عوامل بالا با هم ارتباط دوجانبه دارند اندازه و وزن قطعه ، تناژ ماشین و
تعداد حفره را تعیین می کند . هنگامی که قطعه خیلی بزرگ باشد ( مانند یک صندلی یک تکه پلاستیکی یا جعبه پلاستیکی بزرگ) ابعاد خارجی قالب افزایش می یابد . بنابراین فضای قالب ماشین تزریق باید بزرگ باشد و چون این فضای محدود است ، تعداد حفره نیز محدود می شود.
مقدار فشار لازم برای بسته ماندن قالب در کورس تزریق به سطح تصویر قالب بستگی دارد.
سطوح حفره ها ، راهگاهها و گلوئی ( سیستم تغذیه ) سطح تصویری قالب را تشکیل می دهند.
به طور کلی
قالب گیر تزریقی فرایند تولیدی پر کاربرد می باشد که شامل تزریق مواد مذاب به داخل حفره قالب است و کاربردهای زیادی دارد.
این روش مزایای زیادی نیز دارد از جمله:
- دقت بالا و هندسه پیچیده
- کاهش هزینه
- تنوع مواد
- ضایعات مواد بسیار کم
- حفظ کیفیت در تکرار
- انعطاف پذیری در طراحی
- پس پردازش بسیار کم
- و ... .
- هزینه بالای ابزار اولیه
- زمان گیر بودن تولید ابزار
- مناسب نبودن برای تولیدات کم حجم
- محدودیت های مواد
- تاب خوردگی وانقباض که بر دقت ابعادی اثر می گذارد
- نگرانی های زیست محیطی
- محدودیت در طراحی
- قالب گیری محدود
- مصرف انرژی بالا
- نیاز به تعمیر و نگهداری منظم ابزار
البته علی رغم محدودیت هایی که وجود دارد، قالب گیری تزریقی می تواند فرایندی بسیاری مقرون به صرفه و کارآمد برای طیف وسیعی از محصولات، به ویژه قطعاتی با هندسه پیچیده باشد.
