این فرآیند اجازه تولید مقادیر زیاد محصولات پلاستیکی را در یک بازه زمانی کوتاه می دهد. قالب تزریق پلاستیک فرآیندی است که برای تولید قطعات پلاستیکی برای صنایع پزشکی، هوافضا، اتومبیل سازی، اسباب بازی و ... مورد استفاده قرار می گیرد.

در قالب تزریق پلاستیک از انواع مواد مختلف مانند پلی کربنات، پلی استایرن، پلی اتیلن، پلی پروپیلن، پلی وینیل کلراید، اکریلیک و تفلون می توان استفاده می شود.

از قالب تزریق پلاستیک برای تولید انبوه محصولات با اشکال پیچیده استفاده می شود. روند شکل گیری تزریق همانگونه که در شکل زیر نشان داده شده است 6 مرحله می باشد:

این دستگاه به دو واحد تقسیم می شود، یک واحد گیره که باز و بستن قالب و بیرون انداختن محصول را انجام می دهد و یک واحد تزریق که پلاستیک را توسط گرما ذوب می کند و پلاستیک مذاب را به قالب تزریق می کند. دو نوع روش بست وجود دارد، یک نوع ضامن دار و دیگری هیدرولیکی که در آن قالب مستقیما با یک سیلندر هیدرولیکی باز و بسته می شود.

مارپیچ تزریق به سمت مواد پلاستیک مذاب وارد شده از قیف در حال چرخش است تا مواد مذاب را جلوی مارپیچ تجمیع کند.(این فرایند بارگیری نام دارد)

در حالی که پلاستیک مذاب در قالب جریان دارد، دستگاه سرعت تزریق یا همان سرعت حرکت مارپیچ را کنترل می کند و از طرف دیگر پس از پر شدن حفره ها از پلاستیک مذاب، فشار را نیز کنترل می کند.

قالب یک بلوک فلزی توخالی است که پلاستیک مذاب به آن تزریق می شود و سوراخ های زیادی دارد که برای کنترل دما استفاده می شود. پلاستیک مذاب از طریق یک بوش به داخل قالب ریخته می شود و از طریق دروازه ها حفره ها پر می شود. بعد از آن قالب پس از فرآیند خنک کاری باز می شود و میله ای قالب را برای بیرون انداختن قطعه تحت فشار قرار می دهد.

 

 

یک قالب شامل یک بوش تزریق جهت هدایت مواد پلاستیک ذوب شده، یک راهگاه تزریق، که مواد مذاب را به سمت حفره ها هدایت میکند و حفره قطعات میباشد. معمولا قالب به گونه ای طراحی می شود که چندین حفره به یک راهگاه تزریق متصل می شود تا محصولات با یک شات ساخته شوند. در این حالت اگر طول راهگاه های تزریق به هر حفره متفاوت باشد ممکن است که حفره ها به طور همزمان پر نشوند، بنابراین ممکن است شکل ظاهری، ابعاد و خصوصیات قالب بندی حفره ها با هم  متفاوت باشد.

معمولا بوش ها و راهگاه های تزریق جز محصول نیستند و اغلب دور ریخته می شوند. در بسیاری موارد به عنوان مواد برای قالب ریزی مجدد خرد می شوند و این مواد را مواد بازفرآوری شده می نامند.

مواد دوباره پردازش شده به دلیل اینکه ممکن خواص پلاستیکی خود را در فرآیند قالب گیری اولیه از دست داده باشند معمولا با مواد دیگر مخلوط می شوند. حداکثر حد مجاز نسبت مواد بازفرآوری شده 30 درصد است و اگر بیشتر مواد با آن اضافه شود ممکن است به کل خواص پلاستیک از دست برود.

شرایط قالب گیری به معنای دمای سیلندر، سرعت تزریق، دمای قالب و ... است که برای به دست آوردن قالب های مورد نیاز در دستگاه قالب گیری تنظیم می شود. بسته به شرایط انتخاب شده ممکن است شکل ظاهری، ابعاد و خصوصیات مکانیکی قالب به میزان قالب توجهی تغییر کند.

بنابراین برای انتخاب مناسب ترین قالب به فناوری و تجربه بالا نیاز است.

محصولات ساخته شده توسط دستگاه های قالب گیری تزریق پلاستیک ممکن است نقص هایی داشته باشند. به عنوان مثال نقصی که در اثر فشارهای تزریق بیش از حد زیاد ایجاد می شود، و یا اگر سرعت خنک کاری یکنواخت نباشد، ممکن است قطعه تاب پیدا کند. در برخی موارد حباب های ریزی در قطعه ایجاد می شود که به دلیل دمای اضافی تزریق و یا رطوبت ترکیب پلاستیکی می باشد.

در نهایت هر کدام از قطعات که دارای عیب باشند جدا می شوند.