قبل از شروع به
ترسیم نقشه فنی باید با زوایای مختلف یک شیء آشنا شد. در حال حاضر نماهای مختلف از شکل زیر را بررسی می کنیم:
نمای ایزومتریک
در این نما خطوط عمودی جسم به صورت عمودی و خطوط افقی در عرض صفحه و عمق با 30 درجه افقی نشان داده می شود. خطوطی که موازی با این سه محور رسم می شوند، مقیاس واقعی دارند. درک کامل از هر شی باید در هر نقشه مهندسی امکانپذیر باشد. اگر چه
نمای ایزومتریک اطلاعات زیادی می دهد اما به عنوان مثال اگر در تصویر زیر سوراخی در قسمت پشتی قرار داشته باشد، قابل مشاهده نیست و باید از نمای دیگری استفاده کرد.
نمای ارتوگراف یا چندنمایی
مانند تصویر زیر تصور کنید که شی داخل جعبه و در حالت معلق قرار دارد.
تصور کنید که جعبه را باز می کنید و سه نما دارید.
برای نشان دادن جزئیات باید نماهایی که همه جزئیات را نشان می دهند انتخاب کنیم. بعضی از نقشه ها با دو نما جزئیات را نشان می دهند و برخی با 4 نما. به عنوان مثال در شکل زیر با 2 نما جزئیات بیان شده است.
اندازه گذاری
برای یک راهنمای کلی برای اندازه گیری، دقیقا ابعادی که برای صنعتگر لازم است را ایجاد کنید، نه بیشتر و نه کمتر. ابعاد غیردقیق اغلب مشکل ساز می شود.
اندازه گیری مکرر از نقطه ای به نقطه دیگر منجر به عدم دقت می شود و بهتر است از یک نقطه انتهایی به نقاط مختلف اندازه گیری شود.
برش نما
در بسیاری از موارد جزئیات داخلی یک شیء از خارج قابل مشاهده نیست. در این حالت می توانیم با نمای مقطعی(Sectional view) این مسئله را حل کنیم. این نما برای قطعاتی مانند بلوک که دارای جزئیات داخلی پیچیده است و درک آنها در نمایی مانند ایزومتریک دشوار است، استفاده می شود. در این نما شی را از وسط برش می دهیم و به اصطلاح بخشی از آن را حذف می کنیم و این برش امکان دیدن داخل یک شیء را فراهم می کند.
در تصویر زیر، در تصویر سمت چپ یک سنگ معمولی را مشاهده می کنیم ولی هنگامی که آن را برش می دهیم متوجه جزئیات درون آن می شویم.( تصویر راست)
در نقشه کشی نیز به همین صورت است. قطعه را با صفحه برش، نصف می کنیم تا جزئیات درونی آن نشان داده شود.
در این نما Cutting Plane و Cutting Plane Line ( خطی که در نمای معمولی، محل عبور صفحه برش از طریق جسم را نمایش می دهد)، استفاده می شود.
خطوط برش: از این
خطوط برای نشان دادن محل برش مواد استفاده می شود. نوع خطوط با توجه به ماده جسم انتخاب می شود. در زیر انواع خطوط نسبت به مواد مختلف را مشاهده می کنید.
قوانین برش
- خطوط مقطع باید در همه مناطق موازی باشند.
- تمام لبه های قابل مشاهده در پشت صفحه برش باید نشان داده شوند.
- ویژگی های پنهان به جز موارد استثنا، مانند بخش های شکسته باید در نمای برش حذف شوند.
انواع مختلف برش وجود دارد که بسته به شرایط و اطلاعاتی که می خواهیم باید از آنها استفاده کنیم:
برش کامل برش افست
برش نیمه برش شکسته
برش چرخان برش حذفی
برش کمکی برش فانتوم
برش کامل
برای ایجاد یک برش کامل، باید صفحه برش به طور کامل از جسم عبور کند.
برش نیمه
این برش در مواردی که یک قطعه یا مونتاژ نسبت به خط مرکزی متقارن باشد، استفاده می شود. یک برش نیمه، در حالی که قسمت خارجی را حفظ می کند، فضای داخلی نیمی از جسم را نشان می دهد. از نیمه دیگر برای اشیاء متقارن یا نقشه های مونتاژ استفاده می شود و از خطوط میانی برای جداسازی دو نیمه استفاده می شود.
برش افست
برش افست با خم شدن صفحه برش برای نمایش ویژگی هایی که در یک سطح قرار ندارد، استفاده می شود.
برش چرخان
به برشی گفته می شود که در نقطه خاصی از یک قطعه انجام می شود و 90 درجه چرخیده می شود تا برش را نشان دهد. این برش برای نشان دادن سطح مقطع در فواصل مختلف بخشی از قطعه که دارای خطوط پیچیده است، استفاده می شود.
برش حذفی
این برش روی قطعه قرار نمی گیرد، بلکه در صفحه برش، خارج از خطوط اصلی پروژه قرار می گیرد.
برخی قطعات به دلیل اینکه جزئیات خاصی ندارند، برش نمی خورند. این قطعات "استثنای برش" نامیده می شوند.
قطعاتی مانند محور، پیچ اتصال، پیچ حرکتی، تیغه، بازو، مهره، دسته، گوه، خار، پرچ، استوانه و ... از این دست هستند.
در ادامه برخی از آنها را بررسی می کنیم:
تیغه
تیغه در برش طولی هاشور نمی خورد ولی در برش عرضی آن را هاشور می زنیم. همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید تیغه در برش عرضی B-B هاشور خورده است.
بازو
نمونه ی دیگری از بی برش ها، بازو ها هستند که در فلکه یا اتصال چرخ دستی به کار می روند و در برش هاشور نمی خورند.
