ارتوز Orthosis نام کلی برای وسایلی است که در اطراف اندام گذاشته و پوشیده می شود تا حرکت اندام را کنترل کرده و یا شکل آن را تحت تاثیر قرار دهد
.
سوالات زیادی در این زمینه مطرح می شود. سوالاتی مانند اینکه آیا اسکن سه بعدی برای ارتوز به اندازه عملیات ریخته گری دقیق است؟ آیا چاپ سه بعدی در فرایند چاپ ارتوز قابل قبول عمل می کند؟
با ارائه نگاهی دقیق به مواد به کار رفته، روش های اسکن، نوع پرینتر تاثیر این فناوری در ایجاد ارتوزهای سفارشی و چگونگی تاثیر آن در صنعت پزشکی مشخص می شود.
ارتوز کمک های زیادی به بیمار می کند. از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- محدود کردن و یا کاملا بی حرکت کردن عضو
- کمک به حرکت مفصل
- تصحیح قسمتی از بدن به منظور کاهش درد و یا بهبود حرکت
- مهار کردن حرکت مفصل در یک جهت
مواد مختلفی که پزشکان برای ارتوز انتخاب می کنند چیست و دوام آن ها چقدر است؟
در حال حاضر دو روش رایج برای چاپ ارتوزهای
چاپ سه بعدی،
SLS و
FFF می باشد. که در هر دو روش با بالا بردن درجه حرارت یک ماده ترموپلاستیک، مولکول ها با هم جریان پیدا می کنند و پیوند می خورند. بیشتر ماده ای که در روش
SLS استفاده می شود نایلون است که ممکن است با مواد افزودنی دیگر مانند الیاف شیشه ترکیب و اصلاح شود. نایلون نسبت به پلی پروپیلن، پلی اتیلن یا کوپلیمر دارای سختی و مقاومت کششی بیشتری است.
چرا شرکت های محدودی چاپ ارتوز را انجام می دهند؟
سخت افزار چاپ سه بعدی ارتوز که بتوانند ارتوز های درجه یک وارد بازار کنند، بسیار گران قیمت هستند و بسیاری از شرکت ها منتظر تایید این روش هستند. همچنین موادی که استفاده می شود بسیار تخصصی هستند و به راحتی در بازار یافت نمی شوند.
میران دقت این روش چقدر است و آیا می توان ان را به طور کامل جایگزین روش ریخته گری کرد؟
اسکنرهای سه بعدی که در این روش استفاده می شوند دارای دقت یک میلی متر و یا حتی کمتر هستند. البته در روش های ریخته گری هنگام کار کردن یک مدل مثلا پا، امکان دست کاری در بافت های نرم وجود دارد. همچنین پزشک می تواند در هنگام ریخته گری شکل پد را تغییر دهد، یا قوس جانبی را بلندتر کند، یا شیارها را با کمی فشار تغییر دهد، که این دست کارها در هنگام پرینت امکان پذیر نمی باشد و آزمایشگاه هایی برای تشخیص و تصحیح آنها نیاز است.
آنچه پزشکان هنگام مقایسه ساخت سنتی ارتوز و چاپ سه بعدی آن نمی توانند قبول کنند این است که مثلا نمی توان از طریق پرینت سه بعدی مناطق کلی و خاص را از نظر سفتی یا انعطاف پذیری در ارتوزها کنترل کرد.
چاپ سه بعدی برای ارتوز پا در مراحل ابتدایی است و مانند یک نوزاد پتانسیل های زیادی دارد. شاید شناخته ترین نوع چاپ شده کفی کفش باشد که برای رفع مشکلات جراحی پا و مچ پا استفاده می شود و برای افرادی که به سلامت پاهای خود بسیار اهمیت می دهند، کاربرد دارد.
شرکت
RSscan یکی از شرکت هایی است که با استفاده از فناوری
SLS، کفی کفش تولید می کند. به این صورت که پای مصرف کننده را
اسکن می کنند، فشار پا را اندازه می گیرند، راه رفتن را تجزیه و تحلیل می کنند و با اطلاعات به دست آمده کفی کفش را برای بیمار چاپ می کنند.
پرینت سه بعدی برای کودکان معلول و تولید ارتوز های بدن و ساپورت های پا نیز کار آمد بوده است. این ارتوزها به روش ریخته گری ممکن است مدت زیادی مثلا 6 ماه طول بکشد تا کامل شود که در روش اسکن و چاپ سه بعدی این کار 2 هفته بیشتر طول نمی کشد.
زانو یکی از پیچیده ترین مفاصل در بدن است. این عضو مهم وزن بدن را نگه می دارد و فشار زیادی در هنگام راه رفتن و دویدن بر روی زانو قرار می گیرد. زانو بند برای جذب شوک و کاهش ضربه استفاده می شود و باعث بهبود ثبات و تحرک زانو می شود. در این نوع زانوبند ها یک لولای قابل تنظیم وجود دارد که درد بیماران را تسکین می دهد و آن را را در هنگام راه رفتن توانمندتر می کند.
بسیاری از نوزادان دچار تغیییر شکل و صافی جمجمه می شوند که به دلیل خوابیدن روی یک طرف به مدل طولانی است. نام فنی این بیمار پلاژیوسفالی می باشد و موثرترین راه درمان استفاده از ارتوز می باشد. با پوشیدن کلاه ایمنی سفارشی، سر کودک به آرامی اصلاح می شود. در این روش ابتدا سر کودک را اسکن می کنند و یک مدل دیجیتال برای رفع نیاز بیمار ساخته می شود و کلاه مخصوص آن نوزاد پرینت می شود.
ارتوزهای سفارشی برای بی حرکت نگه داشتن اندام می توانند جایگزین مناسبی برای گچ های خارش دار، سنگین و آزاردهنده باشند. به هنگام استفاده از این ارتوز پوست خراشیده یا تحریک نمی شود و به هنگام دوش گرفتن نیز مشکلی به وجود نمی آورد.
