می توان گفت جراحی بینی و نواحی آناتومیک اطراف آن از جمله جراحی هایی هستند که بیشترین بهره را می توانند از چاپ سه بعدی ببرند. محققان در سراسر جهان از روش های مختلف نمونه سازی سریع برای پشتیبانی جراحی و یا حتی بازسازی بینی و صورت استفاده کرده اند. اخیرا مطالعات گسترده ای در مورد استفاده از پرینتر های رزینی و استفاده از پلیمرهای بیولوژیکی که می توانند جایگزین گرافت های غضروفی شوند، در حال انجام است.
اخیرا ثابت شده است که پرینت سه بعدی می تواند به پیکر تراشی کمک کند. با استفاده از این تکنولوژی می توان به بیمار تصویر سه بعدی قبل و بعد جراحی را نشان داد و در صورت رضایت، جراحی انجام می شود.
روند کار به این صورت است که ابتدا ا
سکن سه بعدی از چهره بیمار تهیه می شود و با استفاده از یک برنامه ویرایش سه بعدی، اسکن بیمار برش داده شده و اصلاح می شود و نمای بعد از جراحی ایجاد می شود، و این تصویر جدید توسط یک چاپگر سه بعدی، پرینت می شود.
چاپگر چیزی شبیه ماسک تولید می کند و از طریق فراین
د پخت لیزر به صورت رنگی و پودر سفید چاپ می شود و ماسک ها پس از تمیز شدن کامل، در وان محلول قرار می گیرند تا رنگ آنها ثابت شود.
این ماسک دقیقا همان چیزی است که بیماران می خواهند. اکثر بیماران این ماسک را جادویی می دانند و از این که در آینده چه ظاهری پیدا می کنند بسیار خوشحال می شوند.
این روش روی تعدادی بیمار انجام شد. 85 درصد آن ها زن و 15 درصد مرد بودند و بعد از جراحی هیچ کدام از بیماران به عفونت یا عارضه ای مانند نکروز مبتلا نشدند و همه آنها رضایت 100 درصدی از جراحی و حالت بینی خود داشتند.
همچنین محققان دانشگاه علم و صنعت پوهانگ روش جدیدی برای جراحی بینی یافته اند که با استفاده از
چاپ سه بعدی غضروف بینی مهندسی شده مخصوص هر بیماری پرینت می شود و کاشت می شود. این تحقیق هنوز به مرحله انسانی نرسیده است و ممکن است مدتی طول بکشد تا در محیط بالینی به انسان برسد.
در صورت موفقیت این روش، می توان از آن برای ساخت غضروف برای گوش یا سایر غضروف های بدن استفاده کرد.
محققان به دو طریق این کار را انجام می دهند. یکی پیوند غضروف اتولوگ و دیگری کاشت بینی مصنوعی.
در روش پیوند غضروف جراحان با برداشت بافت غضروفی از گوش یا دنده تغییرات ناحیه بینی را پشتیبانی می کنند و این کار زمان زیادی می برد و حتی ممکن است موفقیت آمیز نیز نباشد..
در کاشت مصنوعی بینی نیز خطر التهاب و عفونت وجود دارد و برای کاشت بینی به طور صحیح، دخالت دست زیاد است و اگر کوچکترین خطایی باشد منحر به خراب شدن ظاهر بینی و در نتیجه یک کاشت ناپایدار می شود.
چاپ سه بعدی غضروف در حال حاضر روی تعدادی موش انجام شده است و غضروف را به مناطق زیر پوستی پیوند زده اند تا شرایط به وجود آمده را ارزیابی کنند. در این تحیق، یک منطقه زیر جلدی برای کاشت غضروف های مهندسی شده بینی در موش ها انتخاب شده است تا واکنش های احتمالی در مکانی در زیر لایه پوست را شبیه سازی کند.
این غضروف تحت فشارهای مختلفی مانند کشش پوست و حرکات خمشی طبیعی قرار گرفته است و در طول کاشت ظاهر محل کاشته شدن بدون اینکه تغییری داشته باشد، غضروف را حفظ کرده است. پس از 12 هفته غضروف های کاشته شده بازیابی شدند و هیچ گونه صدمه ای ناشی از محیط فیزیکی کاشت مشاهده نشد، ولی مشاهده شده است که ایمپلنت ها با عروق خونی پوشانده شده اند و با بافت جدید کامل شده اند.
